Cynkowanie a cynowanie – czym się różnią? Czemu nie należy mylić tych pojęć?
Cynk i cyna – na pierwszy rzut oka może się wydawać, że podobne nazwy sugerują podobne właściwości obydwu pierwiastków. Chociaż o pomyłkę nietrudno, cynkowanie i cynowanie różnią się czymś więcej, niż tylko jedną literą w nazwie. Obydwa pierwiastki różnią się pod względem zastosowania, przy czym najważniejszą różnicą jest możliwość kontaktu cyny z żywnością, podczas gdy sole cynku są toksyczne.
Czym jest cynkowanie?
Pod tą nazwą kryje się proces, który ma zapewnić metalowym elementom ochronę przed korozją. Elementy poddane obróbce tego typu wykazują się kilkunastokrotnie wyższą odpornością na utlenianie niż części pozbawione dodatkowej warstwy ochronnej. Ze względu na znakomite właściwości tego pierwiastka, cynkowanie jest popularnie stosowaną metodą, która ma na celu zabezpieczenie m.in. elementów konstrukcyjnych, części samochodów, samolotów oraz statków. Jak zostało wspomniane powyżej, cynk nie może być stosowany do ochrony elementów mających styczność z żywnością ze względu na toksyczne właściwości pochodnych tego pierwiastka, które powstają w wyniku kontaktu z określonymi niemetalami.
Najpopularniejszym rodzajem cynkowania jest cynkowanie ogniowe, czyli proces wytwarzania powłoki ochronnej poprzez zanurzenie elementu w płynnym cynku o temperaturze wynoszącej około 450° Celsjusza. W efekcie powstaje złożona warstwa, która doskonale zabezpiecza dany element przed korozją. Inne sposoby cynkowania obejmują metodę proszkową, galwaniczną (elektrolityczną) oraz natryskową. Sposoby te umożliwiają uzyskanie gładszej powłoki lub zabezpieczenie dużych elementów bądź części nieodpornych na wysokie temperatury. W przypadku cynkowania ogniowego warstwa ochronna pozwala zabezpieczyć metalową powierzchnię na kilkadziesiąt lat, co uczyniło z tej metody najlepszy sposób na ochronę przed korozją.
Czym jest cynowanie?
Podobnie jak w przypadku cynkowania, cynowanie to proces pokrywania stali lub metali kolorowych cyną w celu zabezpieczenia elementu przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. Również pod względem stosowanych metod cynowanie jest bardzo podobne do cynkowania – spotkać możemy sposób natryskowy, elektrolityczny, ogniowy oraz kontaktowy. Różnice zaczynają być widoczne, gdy przyjrzymy się zastosowaniu cyny. Jak już zostało wspomniane wcześniej, pierwiastek ten nie jest toksyczny, a zatem może być wykorzystywany do pokrywania np. naczyń oraz sztućców bez obawy o negatywny wpływ na zdrowie.
Kolejnymi atutami cyny jest jej wysoka ciągliwość oraz kowalność. Dzięki tym właściwościom powłoka wytworzona podczas cynowania sprawdza się doskonale w przypadku elementów elastycznych lub podatnych na zmiany kształtu. Ze względu na swoje parametry, cyna jest chętnie wykorzystywana w sektorach elektrycznych, elektronicznych, a także radio- i teletechnicznych – wszędzie tam, gdzie często stosowane jest lutowanie. W porównaniu do cynku, cyna stanowi droższe rozwiązanie, co wiąże się z mniejszą dostępnością tego materiału, jednakże jej zastosowanie znacznie bardziej wszechstronne.
Przeczytaj także: Malowanie proszkowe. Co można malować proszkowo?
